Waarom is de verbinding versterken met jouw innerlijk zo belangrijk? - Deel 1

Een manier die ik al eerder beschreef om (zelf)liefde en waardering te laten groeien, is door het vertrouwen in de eigen innerlijke waarneming te vergroten. Door onze opmerkzaamheid te vergroten kunnen we onze zielenroerselen beter opmerken. Als we besluiten om te luisteren naar deze gevoelens en deze serieus gaan nemen, komt er met deze houding een onafhankelijke bron van informatie beschikbaar waarop we onze keuzes en richting kunnen bepalen.

Risico
Echter, dit is niet geheel zonder risico. Wanneer we ons naar binnen richten en contact maken met onze innerlijke gevoelsbeleving, is de kans groot dat veel onopgeloste en onverwerkte gevoelens tegenkomen. Wanneer we op basis van onze onverwerktheden keuzes gaan maken, is het risico dat we verkeerd kiezen, emotionele keuzes maken erg groot. Als je bijvoorbeeld in jezelf gaat opmerken dat je het zat bent dat je telkens door je leidinggevende bekritiseerd of overspoeld wordt met meer werk dan je aan kan, je woede voelt en besluit om je baas eens flink de waarheid te zeggen, is de kans groot dat dit uitspreken té veel vanuit emotie gebeurt, met alle nadelen van dien. Afstemmen op je innerlijk kan een gevoel van geldingsdrang teweeg brengen. De drang om eindelijk van je te laten horen, je niet meer in te houden, een wezenlijk verschil te maken, je door niets of niemand tegen te laten houden.

Het is vaak aanlokkelijk is om vanuit deze geldingsdrang te acteren. De energie van deze emotie is vaak een activerende, moeilijk beheersbare kracht. Eindelijk uit de beperkingen van die ingehoudenheid, eindelijk tevoorschijn komen, niets of niemand die je tegen kan houden.

Wanneer je vanuit deze kracht tevoorschijn komt, mist er echter de diepte van jouw keuze, het geduld van jouw overtuiging en de rust van jouw vertrouwen.

Te snel
Wanneer we té snel vanuit de verbinding met ons innerlijk tevoorschijn komen, ontnemen we onszelf de mogelijkheid om dieper te zakken in deze nieuw ontdekte verbinding. We hebben de laag van de emotie weliswaar wel bereikt, maar deze laag is nog onbewust, kortzichtig en uiterst reactief. Deze laag is vaak door de jaren van onze ontwikkeling en de ervaringen die we daarin hebben meegekregen ontstaan. In een poging om onszelf te beschermen tegen teleurstelling, angst voor kwetsing of juist vanuit de kwetsing zelf, hebben we onbewust besloten om bepaalde kanten van onszelf niet langer meer te tonen in relatie tot onze omgeving. Ze werden niet gezien, niet gestimuleerd of misschien zelfs wel afgekeurd. De opstandige kleuter werd gecorrigeerd of bestraft, de gevoelige tiener moest stoer en sterk zijn, het eigenzinnige meisje moest zich aanpassen en netjes, correct en beleefd zijn.

Het is goed voor te stellen dat wanneer al deze aanpassingen, inhoudingen, vervormingen en verwarringen op een latere leeftijd opgemerkt worden dit de drager van deze gevoelens niet onberoerd zal laten.

Wat zich roert
Wanneer ons innerlijk zich roert kan dit op verschillende manieren tot uitdrukking komen. Een ongelukkig gevoel, een zwaar gemoed, lichamelijke ongemakken, angsten en twijfels. Soms is er de kracht van boosheid voelbaar, een kort lontje en weinig wat nog als goed of genoeg ervaren wordt. Lichamelijke klachten als buikpijn, een zenuwachtig gevoel, hoofdpijn, stress en spanningen, een gejaagd gevoel, onrust of vermoeidheid.

Wanneer we niet lekker in ons vel zitten heeft dit vaak ook een weerslag op onze omgeving. Die omgeving die dit niet ziet, die gewoon doorgaan, juist vrolijk en licht door het leven gaan. Of de betrokken ander die wel ziet dat er wat is, maar ook niet de juiste woorden kan vinden om datgene dat je dwars zit te spiegelen. We kunnen ons alleen en onbegrepen voelen. Niet in staat om het nare en ongemakkelijke gevoel los te schudden, weer door te gaan. En als ook de afleiding van een serie op televisie kijken slechts een tijdelijke verlichting oplevert, waarna de zwaarte van het onmiskenbare gevoel weer terug is, is er werk aan de winkel. Het is tijd om een wezenlijke verbinding tot stand te brengen met de kanten van onszelf die niet langer in de schaduw willen verblijven.

Verantwoordelijkheid en oefenen
Wanneer we vanuit verantwoordelijkheid opmerken dat ons innerlijk in beweging is gekomen, vraagt deze verantwoordelijkheid van ons om hier niet meer van weg te gaan. Hiermee wordt bedoeld dat de aandacht voor het innerlijk niet verslapt, er geen afleiding meer mag zijn en elke emotie die opgemerkt wordt de ruimte krijgt om er te zijn. Je kan het zien als een pan met kokend water. Wanneer de deksel er strak op zit, loopt de druk snel op. Er dreigt zelfs een explosie als niet af en toe wat hete lucht kan ontsnappen. Wanneer we toestaan dat in een aandachtsoefening deze hete lucht van emotie de ruimte krijgt, zonder dat ze de basis gaat vormen van een handeling of keuze, zal na verloop van tijd en doormiddel van beoefening de druk in de pan afnemen.

Een diepere laag

Wanneer we niet langer onder de hoge druk van onze emoties staan, schept de aandacht voor ons gemoed de voorwaarde om ons bewust te worden van een diepere laag in ons gevoel. We zijn door de onbewuste laag gezakt naar het niveau van de overtuigingen, de diepere kwetsuren die we al zo lang als onbewuste drijfveren onze keuze er richting hebben laten bepalen.

Het werkelijke onderzoek naar wie we zijn en wat ons drijft en motiveert kan nu beginnen…