Gedachten terugbrengen naar de grond van waaruit ze zijn ontstaan
Oefening inclusief podcast
Wanneer we proberen om tot een punt van innerlijke rust te komen en we vol goede moed op ons meditatiekussentje plaatsnemen, merken we soms op dat onze gedachten zo hardnekkig zijn dat het ons niet lukt om ze géén aandacht te geven. Waar de basis-instructie tijdens een meditatie kan zijn om gedachten weliswaar wel op te merken maar er geen aandacht aan te geven, waarbij het resultaat is dat ze zich meer terugtrekken naar de rand van ons bewustzijn (waar we ze laten voor wat ze zijn), blijven volhardende gedachten je opeisen en volgt de ene gedachte de andere gedachte op als de aaneenschakeling van de wagons van een doordenderende trein. Gedachten die gedane situaties herhalen, onaffe momenten tot een bedacht einde proberen te brengen. Had ik maar dit of dat gezegd, of: de volgende keer laat ik het niet ver komen! Of juist gedachten die te maken hebben met een aanstaande gebeurtenis, waarbij de gedachten een eindeloze voorbereiding lijkt te zijn op dat moeilijke gesprek of die spannende confrontatie met de ander. We kunnen onszelf eindeloos bezighouden met deze gedachtenspinsels. Vaak komen ze op, op de momenten dat we juist tot ontspanning komen. We niet door de bezigheden van de dag bezet zijn. Wanneer we in de avond even op de bank zitten, of nog later als we in bed liggen om juist te slapen. Op die onbewaakte momenten, waarbij we even niks anders te doen hebben, gaan juist onze gedachten met ons op de loop. De volgende oefening is bedoeld voor mensen die zichzelf herkennen in de soms eindeloze cirkels waarin we ons gevangen voelen in gedachten. Voor mensen die vaak hun hoofd gebruiken om gevoelszaken te begrijpen. Voor wie vertrouwd is met de analytische kant van zichzelf, maar minder met de gevoelsmatige, raakbare kant die ze ook zijn.